Jerzy Sierociuk

---

Życiorys

Jerzy Sierociuk w swojej karierze akademickiej zdobył znaczące wykształcenie. W latach 1969–1974 studiował polonistykę na UMCS w Lublinie, gdzie pod kierunkiem prof. dr hab. Teresy Skubalanki uzyskał tytuł magistra. Tematem jego pracy była analiza: Język konstytucji i uniwersałów poborowych XVII wieku. W trakcie studiów aktywnie uczestniczył w życiu akademickim jako członek redakcji krajowego pisma językoznawczego „Językoznawca”.

W latach 1977–1979 pełnił obowiązki lektora języka polskiego na Uniwersytecie Aleksandra Jana Cuzy w Jassach. W roku 1983 uzyskał stopień doktora na UMCS w Lublinie pod opieką doc. dr hab. Jerzego Bartmińskiego, z rozprawą dotyczącą: Elementy interdialektalne w polskiej pieśni ludowej. W 1993 roku, jako członek zespołu Instytutu Slawistyki PAN, brał udział w badaniach dotyczących języka polskiego na obszarze Ukrainy.

Habilitację, uzyskaną w 1997 roku na tym samym uniwersytecie, Jerzy Sierociuk przygotował na podstawie pracy: Budowa wybranych formacji rzeczownikowych – szczególnie nazw miejsc – w gwarach między Wisłą a Wieprzem. W trakcie tego procesu przeprowadził skrupulatne badania gwar Lubelszczyzny, dokumentując nagrania w 65 miejscowościach w celu analizy słowotwórstwa. Zgromadzone nagrania zostały przekazane do archiwum fonograficznego Pracowni Dialektologicznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 2014 roku uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych.

Od 1996 roku Jerzy Sierociuk jest związany z Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie od 1 listopada 2002 roku objął stanowisko kierownika Zakładu Dialektologii Polskiej. Od 1 kwietnia 2009 do 31 grudnia 2020 roku pełnił funkcję kierownika Pracowni Dialektologicznej, przyczyniając się do rozwoju badań w tej dziedzinie.

Publikacje

Jerzy Sierociuk to autor licznych publikacji, które znacząco przyczyniły się do badań nad językiem i folklorem. Poniżej przedstawiamy niektóre z jego najważniejszych dzieł:

• Pieśń ludowa i gwara, Lublin 1990,
• Budowa wybranych formacji rzeczownikowych – szczególnie nazw miejsc – w gwarach między Wisłą w Wieprzem, Lublin 1996,
• Słownik języka mieszkańców ziemi łukowskiej. Praca na roli i w gospodarstwie, pod red. J. Sierociuka, Poznań 2019,
• Regionalizmy tekstów prawniczych XVII wieku, /w:/ Polszczyzna regionalna w okresie renesansu i baroku, Wrocław 1984, s. 83-90,
• Z elementów interdialektalnych w polskich pieśniach ludowych: końcówka -owie, „Acta Universitatis Lodziensis” Folia Linguistica nr 12, Łódź 1986, s. 289-302,
• Zmiany językowe w lubelskiej pieśni ludowej w obrębie słownictwa nazywającego 'matkę’, „Literatura Ludowa” 1986 nr 2, s. 53-58.

---

Oceń: Jerzy Sierociuk

---