Janusz Kazimierz Augustynowicz, urodzony 24 sierpnia 1943 roku w Łukowie, był osobą o bogatej karierze zawodowej w dziedzinie geodezji. Zmarł 12 czerwca 2020 roku w Elblągu, pozostawiając po sobie trwały ślad w polskim społeczeństwie jako uznawany geodeta oraz biegły sądowy.
Jego życie i osiągnięcia zawodowe są przykładem pasji i zaangażowania w rozwój nauki oraz praktyki geodezyjnej w Polsce.
Życiorys
Janusz Augustynowicz jest postacią, której życie i kariera zawodowa były ściśle związane z geodezją i administracją gruntów. Po 1945 roku osiedlił się w Szczytnie, gdzie zdobył wykształcenie. Ukończył liceum ogólnokształcące w 1962 roku, a następnie uzyskał tytuł inżyniera na wydziale Studium Geodezji i Urządzeń Rolnych Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie w 1966 roku.
W 1977 roku zdobył tytuł magistra inżyniera na Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie, a cztery lata później ukończył studia podyplomowe z zakresu organizacji i zarządzania na Uniwersytecie Gdańskim w 1981 roku.
W latach 1966-1975 Augustynowicz pracował w Wojewódzkim Biurze Geodezji i Terenów Rolnych w Olsztynie oraz w Powiatowym Biurze w Szczytnie, gdzie zdobywał doświadczenie jako inspektor, kierownik pracowni robót polowych, a także główny technolog. Jego kariera zawodowa nabrała tempa, gdy w 1975 roku podjął pracę w Elblągu, obejmując stanowisko zastępcy dyrektora ds. technicznych w Wojewódzkim Biurze Geodezji i Terenów Rolnych.
W 1984 roku awansował na zastępcę dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego, a od 1990 pełnił funkcję dyrektora Wydziału Geodezji i Kartografii, Katastru i Nieruchomości, również jako Geodeta Województwa. W tym roku zainicjował proces informatyzacji rejestru ewidencji gruntów i budynków w województwie elbląskim, co miało kluczowe znaczenie dla modernizacji systemów geodezyjnych.
W 1995 roku zainicjował prace nad stworzeniem pierwszego w Polsce standardu geodezyjnego dla map cyfrowych. Jego działania przyczyniły się do uruchomienia w 1997 roku nowatorskiego cyfrowego ośrodka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej w Elblągu, co stało się podwaliną dla systemu informacji przestrzennej w tym regionie. Po likwidacji województwa elbląskiego w 1999 roku, kontynuował pracę w urzędzie miasta, obejmując stanowisko naczelnika Wydziału Mienia Komunalnego, aż do przejścia na emeryturę w 2011 roku.
Augustynowicz jest również znany z działalności w obszarze zawodowym. **Uzyskał uprawnienia geodezyjne we wszystkich specjalnościach w 1985 roku,** a także został biegłym sądowym w zakresie geodezji w 1991 oraz w zakresie szacowania nieruchomości w 1995 roku. W 1997 roku uzyskał kolejny stopień biegłego sądowego w tej dziedzinie.
W latach 1982-2006 był członkiem Komisji Gospodarki i Polityki Przestrzennej Polskiej Akademii Nauk Oddział w Gdańsku. Od 1990 do 2014 roku aktywnie uczestniczył w pracach komisji kwalifikacyjnych oraz egzaminacyjnych dotyczących uprawnień zawodowych z zakresu geodezji i kartografii. Był członkiem Stowarzyszenia Geodetów Polskich od 1967 roku oraz Notacji Technicznej. Jego zaangażowanie w działalność Stowarzyszenia Geodetów Polskich obejmowało także kadencje w latach 1983-1998 jako członka Zarządu Oddziału SGP w Gdańsku.
W 1980 roku dołączył do Rady Regionalnej FSNT NOT w Elblągu, gdzie pełnił funkcje wiceprezesa i prezesa Zarządu Rady Regionalnej oraz przewodniczącego Komisji Rewizyjnej w późniejszych latach.
Janusz Augustynowicz spoczywa w grobie rodzinnym w Elblągu na cmentarzu Agrykola, kwatera 4, rząd 11, miejsce 11, pozostawiając po sobie znaczący wkład w rozwój polskiej geodezji oraz administracji gruntów.
Odznaczenia i wyróżnienia
Janusz Augustynowicz, znany ze swoich wybitnych osiągnięć w dziedzinie informatyzacji zasobów geodezyjnych oraz kartograficznych, otrzymał szereg wyróżnień, które doceniają jego wkład w rozwój tej branży. W 1998 roku został uhonorowany nagrodą II stopnia przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji, co podkreśla jego znaczenie w tym obszarze.
Wyróżnienia, które zdobył, obejmują:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski w roku 2005,
- brązowy Krzyż Zasługi w 1976,
- srebrny Krzyż Zasługi w 1983,
- złoty Krzyż Zasługi w 1988,
- brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” w 1990,
- złoty medal za długoletnią służbę,
- medal XX-lecia województwa elbląskiego,
- medal pamiątkowy z okazji 50-lecia NOT w Gdańsku,
- medal 100-lecia SGP,
- srebrna honorowa odznaka NOT w 1987,
- złota honorowa odznaka NOT w 1991,
- diamentowa honorowa odznaka NOT w 2016,
- srebrna honorowa odznaka SGP w 1984,
- złota honorowa odznaka SGP w 2009,
- srebrna odznaka za zasługi w dziedzinie geodezji i kartografii w 1984,
- honorowa odznaka za zasługi dla województwa elbląskiego,
- odznaka „Zasłużony pracownik rolnictwa” w 1980,
- tytuł „Zasłużony senior NOT” w 2019.
Te liczne odznaczenia świadczą o jego pasji oraz zaangażowaniu w dziedzinie geodezji, kartografii oraz obronności kraju.
Przypisy
- śp. JANUSZ KAZIMIERZ AUGUSTYNOWICZ na grobonet. elblag.artlookgallery.com. [dostęp 25.02.2021 r.]
- Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18.10.2005 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2005 r. nr 80, poz. 1135).
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Adam Kryński | Stefan Kondracki | Jacek Dmoch | Krzysztof Dybciak | Krzysztof Pakuła | Janina Fabierkiewicz-Szyrkowa | Antoni Wałecki | Jan Przybysław Majewski | Jerzy Ostrowski (kartograf) | Stanisława Niebrzegowska-Bartmińska | Beata Zarzycka | Józef Andrzej Lisowski | Jerzy Sierociuk | Franciszek Krupiński | Konstanty Mirecki | Maria StenOceń: Janusz Augustynowicz