Andrzej Bączkowski

---

Życiorys

Andrzej Bączkowski ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Już od 1978 roku pełnił funkcję asystenta na tej samej uczelni. W roku 1980 wstąpił do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, co stało się punktem zwrotnym w jego życiu zawodowym. Po wprowadzeniu stanu wojennego aktywnie uczestniczył w strajku, który miał miejsce w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Świdniku. Po brutalnej pacyfikacji tego wydarzenia, udało mu się uciec, podejmując działalność w niejawnych strukturach Regionalnego Komitetu Strajkowego. Niestety, po aresztowaniu został internowany od maja do października 1982 roku.

Rok 1989 przyniósł mu zdobycie uprawnień radcy prawnego, co otworzyło przed nim nowe możliwości zawodowe. W okresie od 1991 do 1996 roku pełnił funkcję wiceministra pracy, a jego aktywność przyczyniła się do powołania komisji trójstronnej, która integrowała różne sektory społeczno-gospodarcze.

7 lutego 1996 roku Andrzej Bączkowski obejmował urząd ministra pracy i polityki socjalnej. Jego życie zakończyło się nagle na skutek zawału serca, a jego ciało spoczęło na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w kwaterze 3A tuje-2-13.

Był laureatem prestiżowej Nagrody Kisiela z 1996 roku. Pośmiertnie odznaczono go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski w tym samym roku, a także Krzyżem Wolności i Solidarności w 2022 roku. W 1997 roku otrzymał tytuł honorowego obywatela Łukowa. Jego pamięć uwieczniono poprzez ustanowienie Nagrody im. Andrzeja Bączkowskiego, a jego dziedzictwo jest również honorowane w Centrum Partnerstwa Społecznego „Dialog” w Warszawie, które nosi jego imię.

---

Oceń: Andrzej Bączkowski

---