Władysław Raypert

---

Życiorys

Władysław Raypert był synem Władysława i Anny z domu Kwasebard. Ukończył gimnazjum w Białej Podlaskiej, gdzie zdobył maturę.

W trakcie rewolucji 1905 roku, aktywnie brał udział w strajkach, co doprowadziło do jego aresztowania i osadzenia w warszawskiej Cytadeli. W latach 1914–1917 odbywał służbę w armii rosyjskiej, gdzie ukończył szkołę oficerów piechoty i uzyskał tytuł chorążego. W 1917 roku awansował do rangi podporucznika.

Po obaleniu caratu w lutym 1917 roku, wstąpił do II Korpusu Polskiego, który był tworzony z żołnierzy polskich. Służył w 4 Dywizji Strzelców Polskich pod dowództwem generała Lucjana Żeligowskiego. Już w 1918 roku, jego kariera wojskowa wezwała kolejny awans na porucznika.

Po powrocie dywizji do Polski w czerwcu 1919 roku, znalazł się w szeregach Wojska Polskiego. Podczas wojny polsko-bolszewickiej, był porucznikiem w 28 pułku Strzelców Kaniowskich. Za swoje zasługi bojowe podczas konfliktu został uhonorowany Krzyżem Srebrnym Orderu Wojskowego Virtuti Militari.

Po wojnie, Władysław Raypert pozostał w wojsku. W 1922 roku został zweryfikowany do stopnia kapitana piechoty, ze starszeństwem przyznanym z dniem 1 czerwca 1919 roku. Dalsza niepodległa służba skierowała go do 44 pułku strzelców Legii Amerykańskiej.

W 1928 roku awansował na majora piechoty, również ze starszeństwem, które zakwalifikowano na 1 lipca 1928 roku. 26 kwietnia 1928 roku, został przeniesiony do kadry oficerów piechoty, co wiązało się z przeniesieniem do Powiatowej Komendy Uzupełnień Równe na czteromiesięczną praktykę. 5 listopada 1928 roku, jego przeniesienie do PKU Dubno na pozycję kierownika I referatu weszło w życie. Po pewnym czasie, 20 września 1930 roku, zwolniono go z zajmowanego stanowiska, co spowodowało, że pozostawał bez przynależności służbowej, aż do oddania go do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr II. W końcu, z dniem 30 czerwca 1931 roku przeszedł w stan spoczynku.

Po zakończeniu służby, Raypert pracował jako referent wojskowy w starostwie pińskim. W 1939 roku objął stanowisko komendanta Junackich Hufców Pracy na Wołyniu.

W czasie wybuchu II wojny światowej był w stanie spoczynku. Niestety, po agresji ZSRR na Polskę, dostał się do sowieckiej niewoli, gdzie przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku, tragicznie został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie, a jego ciało spoczęło w bezimiennej, zbiorowej mogile w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 roku miejsce to oficjalnie uznano za Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie, a Raypert figuruje na Liście Starobielskiej NKWD pod numerem 2774.

5 października 2007 roku, na podstawie decyzji ministra obrony narodowej Aleksandra Szczygły, Władysław Raypert został pośmiertnie mianowany na stopień podpułkownika. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, podczas ceremonii „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” w Warszawie.

Ordery i odznaczenia

Władysław Raypert był wybitną postacią, której zasługi zostały docenione poprzez liczne odznaczenia. Jego osiągnięcia militarne oraz wkład w niepodległość kraju znalazły odzwierciedlenie w przyznanych mu nagrodach.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1922) (nr 3644),
• Krzyż Niepodległości z datą 16 marca 1933,
• Krzyż Walecznych – trzykrotnie, w tym po raz drugi w 1921,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

---

Oceń: Władysław Raypert

---