Zbigniew Rymarz, urodzony 28 lipca 1927 roku w Łukowie, to niezwykle utalentowana postać w świecie muzyki i sztuki. Jest on polskim pianistą, kompozytorem oraz aranżerem, a także akompaniatorem i pedagogiem. Jego wszechstronność obejmuje także umiejętności dokumentalisty oraz reżysera, co czyni go osobą o wyjątkowym dorobku artystycznym.
Rymarz jest szczególnie znanym znawca muzyki filmowej, a także miłośnikiem filmu, koncentrującym się głównie na przedwojennym kinie. Jego zainteresowania obejmują również teatr oraz polski kabaret, w których wnosi swoje unikalne spojrzenie na sztukę.
Życiorys
Ojciec Zbigniewa Rymarza pełnił rolę wojskowego, a on sam dorastał w różnych miejscach, począwszy od Łukowa, poprzez Białystok (1929–1935), Boernerowo (1935–1936, obecnie Warszawa-Bemowo) aż po Płońsk (1936–1938). W sierpniu 1938 roku osiedlił się w stolicy, przy ulicy Targowej 63, gdzie mieszkał aż do października 1943 roku. Następnie, do końca wojny, zamieszkał z rodziną w Tyczynie, w pobliżu Rzeszowa, gdzie pełnił funkcję łącznika Armii Krajowej.
Po zakończeniu wojny Zbigniew osiedlił się w Poznaniu, gdzie krótko studiował w Akademii Muzycznej w Poznaniu. Jego nauczycielem był profesor Zygmunt Sitowski; kontynuował także prywatne lekcje gry na fortepianie. Rymarz rozpoczął studia stomatologiczne oraz polonistyczne na Uniwersytecie Poznańskim, jednak żadnego z tych kierunków nie ukończył. W okresie letnim współpracował z Teatrem „Komedia Muzyczna” oraz Teatrem Polskim i Studiem Dramatycznym w Poznaniu.
Rok 1951 oznaczał powrót do Warszawy, gdzie rozpoczął pracę jako pianista, współpracując z takimi teatrami jak Powszechny, Kleks, Ludowy, Ateneum oraz Dramatyczny. W latach 1962–1963 miał zaszczyt być asystentem Ludwika Sempolińskiego na warszawskiej PWST.
Jego debiut muzyczny miał miejsce 31 stycznia 1948 roku w poznańskim Teatrze „Komedia Muzyczna”, gdzie akompaniował w przedstawieniu „Jaś u raju bram” autorstwa Benatzky’ego. W 1958 roku Zbigniew zalożył telewizyjny Teatrzyk Piosenki dla Dzieci „Wiolinek”, który prowadził przez dekadę. Jako kompozytor i pianista nawiązał współpracę z wieloma polskimi gwiazdami estrady, takimi jak Grażyna Brodzińska, Helena Grossówna, Marta Mińska, Jarema Stępowski, Lidia Wysocka oraz teatrami studenckimi oraz londyńskim Polskim Ośrodkiem Społeczno-Kulturalnym.
Zbigniew Rymarz był również reżyserem oraz autorem muzyki do licznych przedstawień i spektakli teatralnych. W swoim życiu miał także epizod aktorski w serialu „Wojna domowa”, gdzie zagrał rolę pianisty akompaniującego postaci Basi, a także w drugim sezonie serialu „Dom”, akompaniując Halinie Rowickiej oraz iluzjoniście. Nieustannie brał udział w życiu kulturalnym, występując w spektaklach muzycznych poświęconych twórczości takich artystów jak Marian Hemar, Włady Majewska oraz Renata Bogdańska i wiele innych osobistości dwudziestolecia międzywojennego.
25 września 2017 roku w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie zorganizowano jubileusz z okazji 90-lecia urodzin oraz 70-lecia twórczości Zbigniewa. Wydarzenie to powtórzono 10 grudnia 2017 roku w londyńskim Ognisku Polskim. Rymarz jest uznawany za znawcę twórczości artystów estradowych i filmowych, a jego pasja doprowadziła do stworzenia obszernego archiwum tematycznego. Obecnie mieszka w Warszawie.
Nagrody i odznaczenia
Zbigniew Rymarz to osoba, która została uhonorowana szeregiem prestiżowych nagród i odznaczeń za swoje osiągnięcia. Poniżej przedstawiamy chronologiczny zestawienie jego wyróżnień:
- 1948: Medal Wojska, przyznany przez Ministerstwo Obrony Narodowej w Londynie, który został wręczony w 1990 roku,
- 1969: Odznaka Przyjaciela Dziecka od Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, z legitymacją nr 37/69,
- 1977: Srebrna Odznaka Honorowa „Za zasługi dla Warszawy”, otrzymana z rąk Rady Narodowej m. st. Warszawy, legitymacja nr 5794,
- 1985: Odznaka Krzyż Armii Krajowej, legitymacja nr 33324,
- 1995: Odznaka Weterana Walk o Niepodległość, przyznana przez Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych,
- 2003: Odznaka za zasługi dla Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych, legitymacja nr 30443,
- 2004: Honorowe wyróżnienie „Złoty Liść” za długoletnią działalność popularyzatorską w zakresie polskiej piosenki retro oraz upowszechnianie historii kabaretu międzywojennego, jakie miał zaszczyt zdobyć na I Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki Retro w Krakowie,
- 2004: Tytuł Zasłużonego Działacza Kultury, przyznany przez Ministra Kultury Rzeczypospolitej Polskiej, legitymacja nr 788,
- 2007: Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, nadany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP, legitymacja nr 311,
- 2008: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, wręczony przez Prezydenta RP, legitymacja nr 129-2008-11,
- 2013: Medal Zasłużony dla Warszawy, przyznany przez Radę Miasta Stołecznego Warszawy, legitymacja nr 1836,
- 2016: Medal „Pro Patria”, otrzymany z rąk Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, legitymacja nr 5560/16.
Przypisy
- Wywiad ze Zbigniewem Rymarzem na kulturaratka.pl.
- Zbigniew Rymarz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) [dostęp 08.04.2021 r.]
- e-teatr.
- Film Polski.
- a b Zbigniew Rymarz na youtube.
- Jak za dawnych lat, czyli spacerkiem po przedwojennej Warszawie.
- a b Skolimów. Pracowity żywot konesera piosenki.
- a b Encyklopedia Teatru Polskiego.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Maria Jentys-Borelowska | Wiesława Grochowska | Chaim Goldberg (Haggai) | Sławomir Wolski | Bożena Kurowska | Jarosław Witaszczyk | Jakub ZonszajnOceń: Zbigniew Rymarz